آشنایی با مفهوم استاندارد Atex در جاروبرقی صنعتی ضد انفجار

ایجاد حجم انبوهی از آلاینده ها در محیط های صنعتی و کاری امری متداول می باشد. با توجه به اینکه حجم عظیمی از آلاینده های ایجاد شده قابلیت انفجار و اشتعال دارند، و حضور کوچک ترین عامل انفجاری در محیط می تواند خسارات پر هزینه و جبران ناپذیری ر ا به افراد و محیط کاری وارد نماید، توجه به ایمنی محیط و حذف ایمن و کامل این آلاینده ها از محیط کاری امری مهم و ضروری می باشد. مسلما حذف چنین آلاینده هایی از محیط با استفاده از شیوه های متداول امکان پذیر نبوده و قادر به تضمین سلامت افراد شاغل در محیط نمی باشد. استفاده از ابزار های تخصصی چون دستگاه جاروبرقی صنعتی ضد انفجار که به طور خاص و تخصصی برای جمع آوری و حذف ایمن آلاینده های اشتعال زا از محیط طراحی و تولید شده اند گزینه ای مناسب و ایده آل برای جمع آوری و حذف موثر آلاینده ها می باشد. اخذ گواهی استاندارد ضد انفجار Atex توسط دستگاه های جاروبرقی صنعتی ضد انفجار ضامن عملکرد صحیح و بی خطر این دستگاه ها در جمع آوری موثر و با کیفیت آلاینده ها از محیط می باشد.

استاندارد Atex چیست؟

کلمه Atex مخفف اصطلاح Atmospheres Explosibles به معنای اتمسفر قابل انفجار می باشد. مجموعه دستور العمل ها و استاندارد Atex مرجع اقتصادی ECC برای محافظت در مقابل خطر انفجار ناشی از گرد و غبار و گاز قابل اشتعال می باشد. اتمسفر قابل انفجار به محیط هایی اتلاق می شود که حاوی گازها، بخارات و یا گرد و غبار قابل اشتعال هستند. غلظت کافی از این مواد در مجاورت با هوا و حضور عامل اشتعال زا، می تواند موجب انفجار گردد. هر ه غلظت ماده اشتعال زا در محیط بیشتر بوده و ابعاد ذرات بزرگ تر باشند، احتمال وقوع انفجار بیشتر می شود.

انواع آلاینده ها ی قابل اشتعال

حضور مواد و ذرات قابل اشتعال در محیط موجب افزایش ریسک انفجار می گردد. شناسایی و جمع آوری موثر و با کیفیت این آلاینده ها از محیط کسب و کار، ضامن سلامت محیط بوده و از بروز انفجار و اشتعال در محیط ممانعت می نماید. غلات، آرد ، نشاسته، شکر، غذای حیوانات، فلزات سبک، زغال سنگ، پلاستیک، منسوجات، ذرات جامد معلق در هوا، الیاف و مواد با ساختار ورقه ای با اندازه بزرگ تر از ۵۰۰ میکرون، غبارات رسانا با مقاومت الکتریکی کمتر یا برابر با ۱۰۳ اهم متر از جمله شناخته شده ترین ذرات و آلاینده های اشتعال زا می باشند. از دیگر مواد قابل اشتعال می توان به پروپان، اتیلن، هیدروژن، انواع گاز های ایجاد شده در اثر تبخیر حلال های الی مانند الکل ها، هیدروکربن ها، استون، اگزیلین، تربانتین و انواع روغن های ویژه برای عملیات های روغن کاری اشاره نمود.

دسته بندی انواع محیط ها با خطر انفجار

در استاندارد Atex محیط ها بر اساس دفعات و مدت زمان وجود اتمسفر قابل اشتعال در دسته بندی های متفاوتی دسته بندی می شوند. اگر الودگی های اشتعال زا ی موجود رد محیط از نوع گرد و غبار باشند، محی را به سه Zone زیر تقسیم بندی می کنند:
۲۰ Zone : محیطی که گرد و غبار اشتعال زا به طور پیوسته و یا در بازه های زمانی طولانی در اتمسفر وجود دارد.
۲۱ Zone: محیطی که گرد و غبار اشتعال زا تحت شرایط کاری معمول ایجاد می گردد.
۲۲ Zone: محیطی که در ان احتمال ایجاد گرد و غبار اشتعال زا تحت شرایط کاری معمول وجود نداشته و در صورت ایجاد مدت زمان کوتاهی در محیط باقی می ماند.
در صورتی که آلودگی های موجود در محیط به صورت گاز و یا بخار باشد، محیط را به zone های زیر تقسیم بندی می کنند:
۰ Zone: محیطی که در ان گاز، بخار یا هوای اشتعال زا به صورت پیوسته و یا در بازه های زمانی طولانی در اتمسفر وجود دارد.
۱ Zone: محیطی که هوا، گاز و یا بخارات قابل اشتعال تحت شرایط کاری معول ایجاد می شود.
۲ Zone : محیط هایی که احتمال ایجاد هوا، گاز یا بخارات اشتعال زا تحت شرایط کاری وجود نداشته و اگر ایجاد شود برای مدت زمان کوتاه در محیط باقی می ماند.